Week 3 - Van grote hoogtes naar diepe dalen!

Week 3 begon waar week 2 was geeindigd, namelijk op het Titicacameer. Na de tegenvallende Peruaanse kant, waren de verwachtingen voor Bolivia aanzienlijk hoger. Na de eerste nacht in Copacabana zijn Marcel en ik ´s ochtends op de boot gestapt richting het eiland Isla del Sol. Na een paar uur varen was het de bedoeling om hier in ca. 3 uur van noord naar zuid te wandelen en te overnachten aan de zuidkant van het eiland, omdat we de laatste boot naar Copacabana niet meer zouden redden.

Na een hele mooie, gelukkig niet al te zware (al voelt iedere stap op een hoogte van 4000 m toch net even anders!) wandeling langs de kust en door leuke dorpjes, kwamen we inderdaad na zo´n 3 uur aan in het dorpje aan de zuidkant van het eiland. Toen er opeens toch nog boten terug bleken te gaan (geen idee waarom dit ons niet was verteld) besloten we om de boot te pakken en weer in Copacabana te overnachten.

Omdat onze backpacks nog in het hostel van de nacht ervoor stonden, gingen we hier weer heen om een kamer te boeken. Aangezien de kamer van de nacht ervoor inmiddels weer vergeven was kregen we de optie voor een andere kamer. Hier moesten we per persoon echter een stuk meer voor betalen, omgerekend zo´n 9 euro ipv 5 euro de nacht ervoor. Dit vonden we natuurlijk veel te duur! Onze kleine amigo vertelde ons echter dat deze kamer duurder was vanwege de televisie, maar wij wilden helemaal geen televisie. Hij gaf aan dat een kamer zonder tv 5 euro was,prima. In plaats van ons echter mee te nemen naar een andere kamer, haalde hij de stekker uit het stopcontact en ging met de tv onder zijn arm de kamer uit. Nu was de kamer dus 5 euro, wat hebben we gelachen om deze actie!

De volgende middag zijn we op de bus naar La Paz gestapt, de hoofdstad van Bolivia, waar Marcel en ik allebei een andere kant op zouden gaan. Daarom besloten we onze laatste avond samen af te sluiten met overheerlijke sushi en dat smaakte errug goed!

Omdat ik in La Paz even een paar rustige dagen voor mezelf had gepland (want het is afzien hoor dat reizen!), besloot ik een wat luxere kamer te boeken voor een paar dagen. En wat kun je de kleine dingen zoals een eigen badkamer, grote zachte handdoeken en een lekker bed dan waarderen!

La Paz is niet bepaald een must-see als je in Bolivia bent. Gelukkig schijnt de zon regelmatig, dat maakt alles in het leven tenslotte een stuk mooier, maar verder is er weinig te beleven.

Afgelopen vrijdag ben ik samen met Clare (Engeland, ontmoet tijdens Spaanse les en tegelijk met mij in La Paz) met de bus naar Coroico gereden. Deze plaats ligt midden in de natuur en vanwege een hoogte van slechts 1500 meter, is het er heerlijk warm. Na de vele koude dagen en nachten was dit natuurlijk een heerlijk vooruitzicht. Ons hostel met zwembad had een prachtig zicht over de (besneeuwde) bergen en ook de 3-uur durende rit er naar toe was super. Voor iemand met een grote voorliefde voor bergen zoals ik, kom je hier continue meer dan aan je trekken. De Andes die door vrijwel heel Zuid-Amerika loopt is iedere keer weer zo mooi, ik denk niet dat dit ooit gaat vervelen.

Omdat Clare vergeten was om geld mee te nemen en de pinautomaten in Coroico alleen geschikt waren voor locals, moesten we met z´n 2-en op mijn zak teren, op rantsoen dus! Eigenlijk maakte dit ons back-to-basic tripje alleen maar leuker en zo heb ik toch een beetje kunnen ervaren hoe het is om met een zeer gering budget te reizen. Het echte backpackers gevoel werd nog eens extra verstrekt toen we de eerste avond in een restaurant zaten en naast ons de enige andere gast een dikke vette rat was, ieeeh! We hebben de hele avond voetje-van-de-vloer gespeeld aangzien het beest steeds nergens te bekennen was als de heldhaftige eigenaar met een bezem aan kwam zetten!

Aangezien we zaterdag 3 uur hadden gewandelend om een paar niet zo heel erg boeiende watervallen te bezichtigen, vonden we dat we ´s avonds wel een lekker flesje rode wijn hadden verdiend. Dit betekende uiteraard wel dat we moesten besparen op het eten, maar dit vonden we geen enkel probleem!

Vandaag (zondag) weer terug gekomen in La Paz. Behalve eten (en genieten van het feit dat we weer geld hadden), hebben we hier niet veel gedaan.

Clare en ik hebben over 2 weken weer afgesproken. Zij gaat hier in La Paz werken en ik vlieg morgenochtend naar de Amazone om een aantal dagen in jeeps en bootjes rond te brengen en een te worden met de natuur. Ik kijk er erg naar uit en vind het ook wel een beetje spannend, aangezien dit mijn eerste echte trip alleen wordt. Aanstaande vrijdag vlieg ik weer terug naar La Paz en neem ik ´s avonds de nachtbus naar Sucre, waar ik nog een week Spaanse les ga volgen. Na die week reizen Clare en ik weer een stukje samen verder.

Mooie dingen dus weer in het vooruitzicht!

Hasta luego!

Suzanne

Week 2 - Estoy muy feliz.....

.......oftewel, ik ben erg happy! Want wat was deze eerste echte reisweek mooi. Na een week Spaanse les in Cusco, veel nieuwe mensen en acclimatiseren was ik helemaal klaar voor het grote avontuur! Samen met Marcel (NL, ontmoet op de Spaanse school) had ik een weekendtrip naar Machu Picchu geboekt, de Incastad gelegen op 2400 m tussen de Andesbergen. Vroeger is deze stad nooit ontdekt door de Spanjaarden en daarom nog volledig in tact. Deze must-see in Peru stond al jaren op mijn lijstje, dus ik kon niet wachten!

Zaterdagochtend vertrokken we eerst richting de Sacred Valley, een vallei in de omgeving van Cusco, waar ook nog veel bouwwerken uit de oude Incatijd te zien zijn. Een mooie opwarmer voor het echte werk! Met een oude boemel vertrokken we richting het spuuglelijke Aguas Caliente, een dorpje dat als uitvalsbasis voor de Machu Picchu dient en duidelijk leeft van het toerisme.

De volgende ochtend om half 6 vertrokken we dan eindelijk met de bus richting Machu Picchu, zo vroeg omdat we de zonsopgang wilden zien. Dit is helaas niet gelukt, want het was te bewolkt. We waren echter wel een van de eerste bezoekers en het voelde daarom even alsof we de stad voor onszelf hadden. En WAUW, wat was het mooi! We hebben er uren rondgelopen en bleven maar foto\'s maken! Voor een nog beter uitzicht was het ook mogelijk om de Huayna Picchu, een naast gelegen berg te beklimmen. Deze berg was echter zo steil, dat dit een onmogelijke opgave leek te zijn. Maar nieuwsgierig als we waren gingen we natuurlijk toch omhoog! Het was inderdaad een pittige klim, maar bovenop werden we beloond met een nog mooier uitzicht over de stad. Moe, bezweet en zeer voldaan keerden die avond terug in Cusco.

Omdat Marcel en ik voor Peru hetzelfde plan hadden, besloten we nog even samen verder te reizen. Maandag overdag brachten we in Cusco door en \'s avonds namen we de nachtbus richting de volgende bestemming: de Colca Canyon. In deze prachtige kloof, 2x zo diep als de Grand Canyon, hebben we een 2-daagse hike gedaan.

De eerste dag begonnen we op een hoogte van ca. 3400 meter en zijn we in ongeveer 6 uur ruim 1200 meter afgedaald. Uit eerdere hike-ervaringen wist ik dat down-hill veel zwaarder zou worden dan up-hill en dat was inderdaad ook nu het geval! Al vanaf het eerste uur konden we het plaatsje waar we die nacht zouden slapen heel in de verte, in het piepklein zien liggen. En wat was het een lange, zware afdaling voor we daar halverwege de middag eindelijk aankwamen! Gelukkig maakte het zicht een hoop goed, echt prachtig die bruin/oranje-achtige uitgeslepen rotspartijen, groene bergen met in de verte besneeuwde toppen, een kolkende rivier en de vele cactussen. Bovendien verkeerden we in goed gezelschap, de teckel van het hostel waar we de vorige nacht hadden geslapen liep gezellig met ons mee. We dachten dat ie dit vast vaker deed, maar de volgende dag bleek dat de eigenaar erg ongerust was geweest!

Na een welverdiende plons in het zwembad (dat we dus uren voor aankomst al hadden zien liggen!), een bord spaghetti van de heer des huizes en een overnachting in een schattig rieten hutje, vertrokken we de volgende ochtend om 7 uur weer richting het beginpunt van de vorige dag. Zelden heb ik zo erg tegen een wandeling opgezien. Ik kon m\'n ene been amper voor m\'n andere krijgen en we hadden 3 uur klimmen (1000 meter omhoog in totaal) in het vooruitzicht! Maar aangezien dit de enige weg terug was, had ik weinig keus. Gelukkig verscheen er na een kleine 3 uur ploeteren licht aan het eind van de tunnel, I made it! Wat was het heerlijk om weer op een geasfalteerde, vlakke weg te lopen en wat smaakte de hamburger goed! Alhoewel het 2 hele zware dagen waren en ik de dagen erna amper de stoep meer af kwam, zou ik de tocht zo weer opnieuw doen, want het was het absoluut waard.

Na wederom een lange busrit (we hebben deze week 1,5 dag in bussen doorgebracht) en een overnachting in de koloniale, maar verder weinig boeiende stad Arequipa, vertrokken we alweer richting ons eindpunt in Peru: het Titicacameer.

Het Titicacameer ligt op de grens met Bolivia en is met een kleine 4000 meter het hoogst bevaarbare meer ter wereld (al heeft de Lonely Planet daar weer andere ideeen over, maar ach!). Ik heb net als de eerste paar dagen in Cusco wederom flink last gehad van de hoogte. Van hoofdpijn en kortademigheid tot heel moe en tintelende handen en voeten, ik geloof dat ik het hele lijstje met mogelijke symptomen zo weer af kon vinken! Veel hoger dan dit wordt het hierna echter niet meer, dus ik ben er nu als het goed is vanaf.

We hadden gehoord en gelezen dat de Peruaanse kant van het Titicacameer minder interessant zou zijn dan de Boliviaanse kant. Onze verwachtingen waren dus niet al te hoog en dat was maar goed ook! We hebben 1 dag gespendeerd aan een bezoek aan verschillende eilandjes. De eerste eilandengroep, Uros, bestaat uit kleine rieten eilandjes waar in totaal slechts 6 gezinnen, onder hele primitieve omstandigheiden wonen. In de plenzende regen mochten we hier even een half uurtje rondkijken, maar het stelde weinig voor. Ook het volgende eilandbezoek leek vooral bedoeld om de locale economie te spekken. Nou ja, dit soort dagen horen er ook bij en op 12 weken geeft dat helemaal niets!

Vandaag zijn we met de bus de grens overgegaan en inmiddels zijn we dus in Bolivia aangekomen. Het was nog even spannend bij de grens, want Marcel mocht in eerste instantie het land niet uit en moest zich melden bij de politie! O jee, het hoofdstuk \'migratieproblemen\' hadden we nog niet gehad tijdens de Spaanse lessen! Gelukkig liep het met een sisser af en kreeg hij alsnog zijn stempel, maar je schrikt toch even!

We zitten nu in het gezellige havenplaatsje Copacabana en hebben vandaag voor het eerst in 2 weken in korte broek op het terras gezeten, wat heerlijk was dat! Morgenochtend pakken we de boot naar het nabij gelegen Isla del Sol waar we gaan wandelen en overnachten. Daarna reizen we door naar La Paz en vanaf daar gaan we ieder onze eigen weg. Dan begint voor mij dus het alleen reizen (al heb ik wel wel al met een Engels meisje van de Spaanse lessen in Cusco afgesproken, dus heb alweer wat gezelschap in het vooruitzicht!).

Waarschijnlijk ga ik vanaf La Paz een paar dagen richting de jungle en daarna ga ik door naar Sucre, wat een hele mooie stad schijnt te zijn. Ik denk erover om hier nog een week Spaanse lessen te gaan volgen. Het is namelijk zo leuk om Spaans te praten met de locals, maar alhoewel ik me al best een beetje kan redden, hele mooie volzinnen komen er nog niet uit!

Nou goed, hoe een en ander verder verloopt horen jullie in mijn volgende update. Ik heb het in ieder geval ontzettend naar mijn zin. In 2 weken tijd heb ik al zoveel mooie dingen gezien en leuke mensen ontmoet. Wat heel leuk is, is dat je in een enorm continent als Zuid-Amerika continue dezelfde mensen tegenkomt. Iedereen volgt kennelijk tocht een beetje de standaard gebaande paden.

Het is trouwens erg leuk om al jullie reacties te lezen en te weten dat jullie mij volgen. Mocht je overigens hier en daar wat leestekens missen, dat kan kloppen, de toetsenborden zijn hier een tikkeltje anders!

Ik hoop dat het goed gaat met iedereen en dat jullie de koude dagen een beetje goed doorkomen. Tot snel maar weer.

Liefs, Suzanne

De eerste week in Cusco - Amauta Spanisch School

Hola chicos y chicas!

Hier een eerste reisverslag vanuit het mooie, maar koude (!) Cusco. De eerste week van mijn reis zit er bijna op, maar voor m´n gevoel is het al weken geleden dat ik afscheid nam van Meindert, m´n moeder en Mirjam op Schiphol. Dat is natuurlijk ook niet zo gek, want in een paar dagen tijd doe je hier zoveel indrukken op en ontmoet je continue nieuwe mensen.

Het afscheid op Schiphol was, zoals verwacht, niet leuk!Toen ik eenmaal door de douane was ging de knop echter om en was ik er klaar voor. De lange reis (zo´n 30 uur met 3x overstappen) verliep prima. Toen ik door de taxi bij m´n studentenverblijf in Cusco werd afgezet voelde ik me echteropeens wel even heel eenzaam. Het is zo gek om daar dan in je uppie te staan en met niemand te kunnen delen wat je voelt of denkt (tenzij je Spaans al heel goed is natuurlijk, maar helaas...)

De school waar ik deze week verblijf heeft 2 studentenverblijven, 1 op de school zelf en 1 een meter of 25 verderop. Ik verblijf in de laatste, wat heerlijk rustig is, en deel mijn kamer met een Frans meisje. We ontbijten en lunchen iedere dag op school, dat is allemaal prima verzorgd.

Na aankomst direct naar de school gelopen en bij een groep schreeuwerige Amerikanen aangeschoven. Als je je al niet happy voelt dan wordt dit gevoel alleen maar versterkt! Dit gevoel duurde gelukkig niet veel langer dan een uur, langzaamaan druppelden er nieuwe studenten binnen, waaronder ook een paar Nederlanders. Dat is in het begin toch wel even fijn!

Na een rondleiding door de stad gelijk met een groepje wat gaan eten en drinkenen zo makkelijk verlopen de contacten eigenlijk al de hele week. Het is zelfs zo dat ik er na een paar dagen bewust voor ging kiezen om even alleen op pad te gaan, want er zijn continue mensen die met je mee willen. Echt heel grappig, de ene keer loop je door de stad met iemand uit Zwitserland en dan weer met iemand uit Brazilie, super leuk al die nationaliteiten.

Cusco is een prachtige stad, gelegen op ruim 3400 meter hoogte en dat voel je! Vooral de eerste paar dagen had ik continue het gevoel totaal geen conditie te hebben. Bovendien heb je door de hoogte snel last van hoofdpijn, duizeligheid en (in combinatie met de jetlag) was ik aan het begin van de avond echt gebroken. Inmiddels ben ik gelukkig aardig geacclimatiseerd.

Het is momenteel regentijd in Cusco, wat betekent dat het dagelijks flink kan hozen, maar op sommige momenten ook heel mooi en zonnig is. Als de zon schijnt dan is het heerlijk warm en moet je echt uitkijken dat je niet verbrand. Als de zon er niet is, dan is het echter behoorlijk koud. Ik loop al zo´n beetje de hele week in alle kleren die ik bij me heb en m´n fleecetrui is m´n beste maatje! ´s nachts lig ik onder 3 dekens en dan is het te doen! Wat betreft het weer hoeven jullie dus niet heel jaloers te zijn, maar natuurlijk ga ik het mooie weer nog wel opzoeken.

Mijn studentenverblijf ligt op een steenworp afstand van het kleine, knusse centrum van Cusco, dus dat is ideaal. Cusco is een hele oude stad, met veel leuke pleinen met fonteintjes en daarom heen allemaal smalle straatjes metwinkeltjes, markten en restaurantjes. Het voelt heel veilig om hier rond te lopen en verdwalen is zelfs voor mij niet mogelijk!

Op maandagochtend kregen we een test om ons Spaanse niveau te bepalen. Mijn beginnerscursus in Nederlandis gelukkig niet voor niets geweest, want ik ben in de middelste groep ingedeeld. Mijn lessen zijn in de middag van half 3 tot half 7, met 4 andere studenten. Erg leuk, maar ook heel vermoeidend, 4 uur lang alleen maar Spaans praten. Aan het eind van de les zitten we allemaal flink te gapen! Het is sowieso best vermoeiend om continue te switchen tussen Nederlands, Engels en Spaans, af en toe begin ik de boel al een beetje door elkaar te halen en daar hebben meer mensen last van!

Een paar dagen geleden besloten we met een groepje om de locale specialiteit te gaan proberen: cavia! Je moet dit toch een keer geprobeerd hebben als je hier bent en dan zouden we er maar gelijk van af zijn. Nou, dat was eens maar nooit meer! Het is niet eens zozeer dat het heel erg smerig was, maar het feit dat je gewoon een hele cavia (ja, met pootjes en hoofd!) op je bord krijgt wekt de eetlust niet erg op! De alpaca (soort lama, ook een specialiteit in Peru) smaakte gelukkig een stuk beter.

Vandaag alweer m´n laatste dag hier in Cusco, wat betekent dat het reizen kan gaan beginnen. Dit weekend ga ik met een jongen uit Nederland naar de Machu Picchu, de oude Incastad in de Andes. Daarna reis ik waarschijnlijk nog een stukje met hem verder, aangezien hij ongeveer hetzelfde plan heeft als ik.Wel een prettig idee, want ik vind het nog best een spannend vooruitzicht om in m´n uppie rond te gaan reizen.

Nou tot zover deze eerste update. Als jullie ´m te lang vinden dan zal ik proberen het de volgende keren wat korter te houden. Omdat ik het hier zo naar m´n zin heb wil ik echter het liefst elke minuut van de dag met jullie delen!

Zoals jullie kunnen lezen, het gaat goed met mij, ik hoop met jullie ook. Leuk om al een aantal reacties van jullie te lezen op deze site, is altijd fijn om wat van het thuisfront te horen.

Adios!

Muchos besos, Suzanne

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Suzanne