Lieve allemaal,

Week 7 zit er alweer op, wat begint de tijd te vliegen. En wat heb ik weer een fantastische week gehad! Volgens mij val ik een beetje in herhaling, maar alles is gewoon zo mooi. Soms vraag ik me af hoeveel ruimte er nog is op mijn ´harde schijf´ om al dat moois op te slaan!

Ik was gebleven in Bariloche.... Samen met de Australische jongen (Rajat, 31) had ik zoals gezegd een auto gehuurd voor 2 dagen. De eerste dag hebben we een prachtige rit gemaakt door het 7 merengebied waarin Bariloche gelegen is. Achteraf gezien hebben we die dag iets te lang in de auto gezeten en iets te weinig van de omgeving buiten de auto genoten. Aangezien we voor donker weer terug wilden zijn in Bariloche, konden we aan het eind van de dag niet meer stoppen als we leuke plaatsjes tegen kwamen, dat was wel jammer. Maar het was prachtig en wat was het heerlijk om onze eigen route en tempo te kunnen bepalen. Het eerste gedeelte ging over geasfalteerde wegen en was prima te doen. Vervolgens ging een groot deel (qua tijd althans) over ´bumpy roads´. Wat kun je je dan verkijken op een stukje van 25 kilometer!

Het werd nog even spannend aan het eind van de dag. Met nog zo´n 120 kilometer te gaan naar Bariloche begon de tank steeds leger te raken. We wisten niet of we nog dorpjes tegen zouden komen onderweg en waren al aan het bedenken hoe we de nacht in de auto zouden kunnen doorbrengen. Maar godzijdank, als een geschenk uit de hemel, doemde er ineens toch een piepklein dorpje op uit het niets met het mooiste dat ik die dag heb gezien; een tankstation! Achteraf konden we onszelf wel voor de kop slaan natuurlijk, want waarom hadden we uberhaupt het risico genomen en niet gewoon voor de zekerheid de tank halverwege de rit weer volgegooid? Nou ja, het was natuurlijk wel een stuk avontuurlijker zo!

Eenmaal terug in Bariloche wist Rajat een heel goed, populair restaurant waar alle locals iedere avond voor in de rij staan om een tafeltje te bemachtigen. Dit moesten we natuurlijk proberen! Na een minuut of 20 wachten was er een tafeltje vrij, maar tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds niet waarom mensen in godsnaam voor dat restaurant in de rij staan! Natuurlijk gingen we voor de specialiteit van het huis, wat echter niet veel meer was dan een platgeslagen schnitzel met heel veel ham en kaas erop. Ook sfeervol kon je het restaurant niet noemen, maar over smaak valt natuurlijk niet te twisten!

Omdat we de eerste dag wel erg veel in de auto hadden gezeten, besloten we het de 2e dag wat rustiger aan te doen, iets minder kilometers en iets meer stoppen onderweg om van de natuur te genieten. Daarom kozen we voor een route op slechts een half uurtje rijden van Bariloche. We hebben die dag in totaal denk ik maar een kilometer of 50 afgelegd en tussendoor mooie wandelingen gemaakt. Verder heerlijk gelunched op het strand, koffie en smoothies gedronken en een beetje geluierd, erg relaxed dus!

De volgende dag weinig gedaan. Beetje rondgeslenterd in het stadje, maar weer eens iets van chocola gegeten (!) en van het zonnetje en het mooie uitzicht vanuit m´n hostel genoten. ´s Avonds zijn we met een grote groep (waaronder 5 Nederlanders, dus nee, ik vermijd ze niet, kom ze alleen niet overal tegen!) wezen kaasfonduen, erg lekker en gezellig.

Donderdag had ik mezelf maar een keer getrakteerd op een vlucht in plaats van een hele lange busrit, ook wel eens leuk voor de afwisseling! Aan het eind van de avond gearriveerd in El Chalten, een schattig klein dorpje aan de voet van Fitz Roy National Park in Pategonie, het gebied bij uitstek in Argentinie om te hiken.

Toen ik de volgende morgen wakker werd bleek het super mooi weer te zijn (iets waar je hier in het zuiden van Argentinie lang niet altijd zeker van bent), dus wandelschoenen aan en gaan! Het fijne van Fitz Roy National Park is dat je hier heel makkelijk alleen kunt wandelen, de paden zijn goed gemarkeerd en je loop vanuit je hostel zo het park in. Daar ging ik dus in m´n uppie, klaar voor een wandeling van een kleine 8 uur. Natuurlijk was ik stiekem wel een beetje bang dat ik ging verdwalen, maar het bleek inderdaad erg eenvoudig te zijn en bovendien was ik niet de enige wandelaar die dag. En wat heb ik ontzettende genoten, alles was zo mooi: de groene bomen, de kale bomen, de boomstronken, de riviertjes, de besneeuwde bergen, de rotsachtige bergen, kortom, alles! Wat is het toch een heerlijk gevoel om zo midden in de natuur te. Ik heb zo´n beetje na iedere 10 stappen een foto gemaakt, dus degene die geinteresseerd is kan de wandeling straks virtueel samen met mij maken!

De eerste 3 uur was de route zo goed als vlak, erg goed te doen dus. Daarna volgde er een heel groot bord met ´Danger´, oftewel een uur steil omhoog en dus ook weer een uur steil naar beneden (wat wederom zwaarder was dan naar boven toe). Ik vond het bord ietwat overdreven, heb ondertussen wel zwaardere klims meegemaakt, maar het was evengoed wel even werken. Eenmaal bovenaan gekomen was het uitzicht geweldig: een prachtig blauw meer met besneeuwde puntige bergtoppen op de achtergrond. De wandeling terug viel het laatste uur toch een beetje tegen. M´n benen waren aardig moe ondertussen dus ik ging zwalkend naar beneden. Eenmaal terug in El Chalten ben ik het eerste restaurant dat ik tegenkwam ingedonken voor een lekker bord pasta en een glas wijn, dat had ik wel verdiend!

De volgende dag in El Chalten had ik minder geluk met het weer en heb ik de hele dag niet veel meer kunnen doen dan een beetje luieren en zondag volgde er weer een reisdag, dit keer naar het meest zuidelijke puntje van de wereld: Ushuaia.

En...... ik ben niet zomaar in Ushuaia, de reden dat ik hier ben is namelijk omdat hier vandaan morgen mijn boot naar ANTARCTICA vertrekt!!!!! Ik kan het nog bijna niet geloven en gister zag het er ook even naar uit dat het niet ging gebeuren, maar inmiddels heb ik alles zwart op wit en stap ik morgen eind van de middag aan boord van de Ocean Diamond, voor een 9-daagse cruise naar het 7e continent!

Ik had deze trip stiekem al in m´n hoofd voordat ik naar Zuid-Amerika vertrok en heb de afgelopen weken ook meerdere organisaties gemaild voor lastminutes. Helaas was alles of te duur of op een te vroeg of te laat tijdstip en had ik de reis alweer uit m´n hoofd gezet. In Bariloche kwam ik echter een Nederlandse jongen tegen die net terug was van Antarctica en hij gaf met het adres van de organisatie waar hij de trip had geboekt. Nog geen uur later had ik een mail met goede lastminute opties en de volgende dag heb ik geboekt.

Zoals ik echter al zei, gister was de trip opeens weer even heel ver weg. Ik had nog steeds geen officiele bevestiging en de Chinezen (die het schip voor zo´n 75% hebben afgehuurd) besloten opeens met meer mensen te komen. Aangezien zij de hoofdprijs betalen betekende dit dus automatisch minder ruimte voor de lastminutes. Om een lang verhaal kort te maken (o nee, het verhaal is inmiddels alweer heel lang!), de afgelopen 24 uur waren errug stressvol (dat kan dus zelfs op reis gebeuren), maar vanmorgen was daar het verlossende woord, er was nog een bed voor mij beschikbaar! Vervolgens was er nog wel even wat gedoe met m´n creditcard, maar daarna kon dan eindelijk de vlag uit en heb ik samen met de meelevende mensen hier in het hostel (uiteraard was iedereen inmiddels op de hoogte van mijn ´situatie´) heel hard gejuicht! Nog steeds durf ik het pas echt te geloven als ik morgen aan boord stap....

Jullie zullen dus even moeten wachten op mijn volgende reisverslag want de komende 9 dagen begeef ik mij op een uber luxe cruiseschip en tussen de pinguins, dolfijnen en walvissen. Vandaag nog even de laatste inkopen doen (regenbroek, handschoenen, wijn en pilletjes tegen zeeziekte, de rest krijgen we aan boord) en dan gaat het avontuur beginnen!

Uiteraard ontvangen jullie een uitgebreid verslag en foto´s als ik terug ben.....

xxxx