Week 3 begon waar week 2 was geeindigd, namelijk op het Titicacameer. Na de tegenvallende Peruaanse kant, waren de verwachtingen voor Bolivia aanzienlijk hoger. Na de eerste nacht in Copacabana zijn Marcel en ik ´s ochtends op de boot gestapt richting het eiland Isla del Sol. Na een paar uur varen was het de bedoeling om hier in ca. 3 uur van noord naar zuid te wandelen en te overnachten aan de zuidkant van het eiland, omdat we de laatste boot naar Copacabana niet meer zouden redden.

Na een hele mooie, gelukkig niet al te zware (al voelt iedere stap op een hoogte van 4000 m toch net even anders!) wandeling langs de kust en door leuke dorpjes, kwamen we inderdaad na zo´n 3 uur aan in het dorpje aan de zuidkant van het eiland. Toen er opeens toch nog boten terug bleken te gaan (geen idee waarom dit ons niet was verteld) besloten we om de boot te pakken en weer in Copacabana te overnachten.

Omdat onze backpacks nog in het hostel van de nacht ervoor stonden, gingen we hier weer heen om een kamer te boeken. Aangezien de kamer van de nacht ervoor inmiddels weer vergeven was kregen we de optie voor een andere kamer. Hier moesten we per persoon echter een stuk meer voor betalen, omgerekend zo´n 9 euro ipv 5 euro de nacht ervoor. Dit vonden we natuurlijk veel te duur! Onze kleine amigo vertelde ons echter dat deze kamer duurder was vanwege de televisie, maar wij wilden helemaal geen televisie. Hij gaf aan dat een kamer zonder tv 5 euro was,prima. In plaats van ons echter mee te nemen naar een andere kamer, haalde hij de stekker uit het stopcontact en ging met de tv onder zijn arm de kamer uit. Nu was de kamer dus 5 euro, wat hebben we gelachen om deze actie!

De volgende middag zijn we op de bus naar La Paz gestapt, de hoofdstad van Bolivia, waar Marcel en ik allebei een andere kant op zouden gaan. Daarom besloten we onze laatste avond samen af te sluiten met overheerlijke sushi en dat smaakte errug goed!

Omdat ik in La Paz even een paar rustige dagen voor mezelf had gepland (want het is afzien hoor dat reizen!), besloot ik een wat luxere kamer te boeken voor een paar dagen. En wat kun je de kleine dingen zoals een eigen badkamer, grote zachte handdoeken en een lekker bed dan waarderen!

La Paz is niet bepaald een must-see als je in Bolivia bent. Gelukkig schijnt de zon regelmatig, dat maakt alles in het leven tenslotte een stuk mooier, maar verder is er weinig te beleven.

Afgelopen vrijdag ben ik samen met Clare (Engeland, ontmoet tijdens Spaanse les en tegelijk met mij in La Paz) met de bus naar Coroico gereden. Deze plaats ligt midden in de natuur en vanwege een hoogte van slechts 1500 meter, is het er heerlijk warm. Na de vele koude dagen en nachten was dit natuurlijk een heerlijk vooruitzicht. Ons hostel met zwembad had een prachtig zicht over de (besneeuwde) bergen en ook de 3-uur durende rit er naar toe was super. Voor iemand met een grote voorliefde voor bergen zoals ik, kom je hier continue meer dan aan je trekken. De Andes die door vrijwel heel Zuid-Amerika loopt is iedere keer weer zo mooi, ik denk niet dat dit ooit gaat vervelen.

Omdat Clare vergeten was om geld mee te nemen en de pinautomaten in Coroico alleen geschikt waren voor locals, moesten we met z´n 2-en op mijn zak teren, op rantsoen dus! Eigenlijk maakte dit ons back-to-basic tripje alleen maar leuker en zo heb ik toch een beetje kunnen ervaren hoe het is om met een zeer gering budget te reizen. Het echte backpackers gevoel werd nog eens extra verstrekt toen we de eerste avond in een restaurant zaten en naast ons de enige andere gast een dikke vette rat was, ieeeh! We hebben de hele avond voetje-van-de-vloer gespeeld aangzien het beest steeds nergens te bekennen was als de heldhaftige eigenaar met een bezem aan kwam zetten!

Aangezien we zaterdag 3 uur hadden gewandelend om een paar niet zo heel erg boeiende watervallen te bezichtigen, vonden we dat we ´s avonds wel een lekker flesje rode wijn hadden verdiend. Dit betekende uiteraard wel dat we moesten besparen op het eten, maar dit vonden we geen enkel probleem!

Vandaag (zondag) weer terug gekomen in La Paz. Behalve eten (en genieten van het feit dat we weer geld hadden), hebben we hier niet veel gedaan.

Clare en ik hebben over 2 weken weer afgesproken. Zij gaat hier in La Paz werken en ik vlieg morgenochtend naar de Amazone om een aantal dagen in jeeps en bootjes rond te brengen en een te worden met de natuur. Ik kijk er erg naar uit en vind het ook wel een beetje spannend, aangezien dit mijn eerste echte trip alleen wordt. Aanstaande vrijdag vlieg ik weer terug naar La Paz en neem ik ´s avonds de nachtbus naar Sucre, waar ik nog een week Spaanse les ga volgen. Na die week reizen Clare en ik weer een stukje samen verder.

Mooie dingen dus weer in het vooruitzicht!

Hasta luego!

Suzanne