Ik was gebleven bij de busrit naar Puerto Natales, oftewel, weer terug naar Chili. Dit betekende een 15-uur durende busrit, ene land uit, andere land in, met het pondje over en weer 2 stempels in m´n paspoort erbij. Samen met Rob & Jeroen, Raymond & Elise en Tom& Vera van de Antarctica club kwamen we ´s avonds laat in Puerto Natales aan.

Puerto Natales is de uitvalsbasis voor bezoekers van nationaal park Torres del Paine, een prachtig natuurgebied in het Chileense deel van Pategonie, bestaande uit bergen, gletsjers, meren, rivieren en veel beesten.Het park dankt zijn naam aan de de granieten torens (Torres) die bij helder weer op verschillende plaatsen goed te zien zijn.

Zoals ik vorige week al schreef, was het plan om hier met Rob & Jeroen en Raymond & Elise een auto te gaan huren en daarnaast nog een paar dagen te gaan wandelen om wat overtollige calorieen te verbranden. De auto is gelukt, maar het wandelen kwam er op de een of andere manier niet erg van!

2 dagen lang zijn we met z´n vijven door het park heen gereden. We hebben niet alleen heel veel mooie natuur gezien, maar ook ontzettend gelachen. En wat heerlijk om gewoon weer eens lekker alleen maar Nederlands te praten! Naast prachtige blauwe meren, besneeuwde bergtoppen, de Torres enwatervallen hebben we ook aardig wat wild langs zien komen; lama´s, emoes, flamingo´s, vossen, condors en roofvogels.

De 2e ochtend hadden we ´s ochtends om half 8 bij Jeroen en Rob afgesproken, maar we waren allemaal een uur te laat. Dit hadden we te danken aan meneer Apple, aangezien de tijd op onze telefoons (en dus wekkers) ´s nachts een uur was terug gezet. We hebben de hele dag niet geweten waarom dit was gedaan enhoe laat het nou echt was, maar ´s avonds bij terugkomst in het hostel bleek dat tot 2 jaar terug op deze datum de wintertijd inging in Chili. Meneer Apple had de tijd dus ook niet helemaal zonder reden terug gezet, maar liep alleen wel wat achter in zijn administratie, aangezien de wintertijd tegenwoordig pas eind maart in gaat! We waren allang blij dat we ons deze dag hadden verslapen en niet de dag erna, want dan hadden we de bus naar El Calafate gemist!

Maandagmiddag aangekomen in El Calafate en afscheid genomen van elkaar. Vanaf hier gingen we allemaal weer onze eigen weg. Voor mij betekende dit nog een klein dagje alleen, want de volgende dag om een uur of 16.00 stond Meindert op het vliegveld!

Het duurde die dag heel erg lang voor het 16.00 uur was en ikben in tijden niet zo nerveus geweest,maar wat was het fijn om elkaar na 9 weken weer te zien!

Aangezien Meindert in een kleine 3 weken zo´n beetje heel Argentinie wil zien, hadden we geen tijd te verliezen! De volgende dag zijn we daarom gelijk naar de trekpleister van El Calafate gegaan, namelijk Perito Moreno.

Perito Moreno is een gigantische gletsjer dieeindigt in een fjord, waar het ijs 60 meter dik is en 5 km breed. Ieder dag schuift de ijsmassa 1 tot 2 meter verder. Dit hebben we goed kunnen waarnemen want regelmatig hoorden we het ijs kraken en brak er weer een enorme brok ijs af om met een gigantisch kabaal in het water terecht te komen. Wat blijft de natuur toch verrasssen! Nadat we een paar uur lang de gletsjer van verschillende kanten hadden bewonderd, was het tijd om ook zelf het ijs op te gaan, in de vorm van een ´mini icehike´. Met onze ´crampons´ (stevige ijzere punten voor onder je schoenenom meer grip te hebben op het ijs) ondergebonden hebben we een anderhalf uur durende wandeling over het ijs gemaakt, was erg mooi.

´s Avonds hadden we met Clare (het Engels meisje met wie ik Spaanse les heb gevolgd en later nog een paar keer heb gezien)afgesproken om te gaan eten. Was echt super leuk om elkaar na 6 weken weer te zien en bij te kletsen.

Onze volgende bestemming was Puerto Madryn aan de Atlantische kust van Argentinie, een stuk naar het noorden toe. Dit betekende een heerlijke busrit van zo´n 24 uur, maar ja je moet er wat voor over hebben he om je vriend pinguins te laten zien! Dit is namelijk waarvoor we hierheen zijn gekomen. Puerto Madyn ligt op een schiereiland wat vooral bekend staat om de walvissen die langs de kust zwemmen. Maar helaas, wij zitten hiervoor nu niet in het juiste seizoen. Verder zijn hier dus pinguins te bewonderen, zeehonden, zeeleeuwen, zeeolifanten en met een beetje geluk ook orka´s.

Gister hebben we met een gids het schiereiland bezocht en hebben we (gelukkig!) inderdaad een stuk of 15 pinguins gezien. Voor Meindert erg leuk omdat hij deze beestjes nog nooit eerder in het echt had gezien en ik kon weer een nieuw pinguinsoort aan mijn lijstje toevoegen! Verder hebben we inderdaad veel zeeleeuwen/honden/olifanten gezien en van heeeeeel in de verte 2 orka´s,maar dit mag geen naam hebben.

Vandaag gaan we, redelijk onverwachts, weer een nieuw land aan doen, over een paar uurtjes vliegen we namelijk naar Rio de Janeiro!!! Deze bestemming had Meindert heel hoog op zijn wensenlijstje staan en aangezien het vanuit hier net zo duur is om daar heen te vliegen als naar het noorden van Argentinie, dachten we, waarom niet! (wat heb ik toch veel voor hem over he!)

Na een paar dagen Rio is het plan om naar de watervallen van Iguazu te gaan op de grens van Argentinie en Brazilie en daarna naar Salta in het noorden van Argentinie. Tja, en dan komt het eind van de reis toch echt wel in zicht. Maar daar wil ik nu natuurlijk nog niet te veel over nadenken, dus voorlopig genieten we hier nog lekker een paar weken met z´n tweetjes.....

Adios!

Suus& Meindert