Hola amigos!
Alweer een week voorbij, wat gaat de tijd snel. Ik ben nu precies halverweg mijn reis, 6 weken achter de rug en nog 6 weken te gaan. Ik merk dat ik wel een beetje aan het aftellen ben omdat ik heel erg uitkijk naar de dag dat Meindert naar Argentinie komt (over een kleine 3 weken). Aan de andere kant kan de tijd me niet langzaam genoeg gaan, want er is nog zoveel moois om te zien en te doen.

Voor m´n gevoel heb ik de afgelopen week voornamelijk heel veel tijd besteed aan reizen en wachten: wachten op mooi weer, vanwege het weer wachten tot er weer tours werden georganiseerd, wachten op bussen, wachten op busstations en wachten in de nachtbus die pech had, tot een andere bus ons kwam ´redden´. Wat zal ik een ontzettend geduldig persoon worden, pfff! Maar ook wachten is een onderdeel van reizen en op het weer kun je natuurlijk nooit vertrouwen....

Zoals ik al aangaf konden we Chili niet uit en besloten Filiz en ik om verder naar het zuiden te reizen in Chili. Met de nachtbus vertrokken we zondag naar La Serena, een leuke plaats aan het strand. Hier hebben we 2 nachten gespendeerd. De eerste dag hebben we heerlijk op het strand doorgebracht, waarna we hebben genoten van ons uitje naar de eerste, echte, grote supermarkt sinds weken, wat een feest! Wat heerlijk om weer een keer lekker bruin brood met kaas te eten en een eigen maaltijd met wat vitamines te bereiden. Ik mis niets snel iets van thuis qua eten, maar wat smaakte dit goed!

De volgende dag zijn we met een excursie naar een paar verschillende eilandjes voor de kust geweest om pinguins, dolfijnen, zeeleeuwen, zeehonden en zelfs een zee-olifant (ja, die bestaan ook!) te spotten. Een heerlijke dag en we hebben heel veel gezien.

De volgende ochtend zijn we op de bus naar Santiago gestapt. Ik wist nog niet zo goed wat ik vanaf daar wilde gaan doen, ik blijf m´n plannen continue wijzigen. Aan de ene kant voelt het alsof ik nog zeeen van tijd heb, maar aan de andere kant heb ik ook het gevoel dat ik moet opschieten en dat er bij iedere keuze die ik maak ook weer dingen afvallen (het is net of ik mezelf nu in het ´gewone´ leven hoor praten. Wat dat betreft maakt het dus niet uit waar ter wereld ik zit en wat ik doe, kiezen zal nooit mijn sterkste kant worden!)

Ondertussen begon Filiz met wel een beetje te irriteren (en ik denk ik haar ook!). Het is ook best gek om een hele week van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat met een vreemde door te brengen en het komt toch weer veel neer op je aan elkaar aanpassen en overleggen (en een van de redenen om alleen reizen is nou net dat dat niet hoeft). Ik keek er dus weer erg naar uit om alleen verder te gaan. Bovendien heb ik deze week gelezen dat regelmatig alleen zijn goed is voor je gezondheid, creativiteit en sociale vaardigheden, nou dan is de keus snel gemaakt!

Eenmaal in Santiago aangekomen ben ik binnen een paar uur weer naar het busstation vertrokken om een ticket verder naar het zuiden te kopen voor diezelfde avond. Een veel te grote en veel te warme stad en grote steden hebben we in Europa ook wel genoeg, dus wegwezen hier! Afscheid genomen van Filiz en opeens was ik dus weer alleen, heerlijk, maar hetvoelde opeens ook wel weer een beetje gek en spannend.

Wat zo leuk is als je alleen bent (of het nu op een busstation is, in een hostel of tijdens een excursie), je hebt zo snel contact met andere mensen. Ik heb de laatste dagenveel met locals gesproken die het allemaal erg interessant vinden om met een lange blondharige Europesete kletsen en ik vind het uiteraard ook erg leuk om een beetje Spaans te brabbelen zo nu en dan.

De nachtbus van Santiago naar Pucon (zo´n beetje halverwege Chili, in het ´Lake District´) was interessant. Na nog geen uur rijden hadden we een olie-probleem en hebben we midden in de nacht, zoals ik al schreef, op een nieuwe bus moeten wachten. Nou ja, of je nu 12 of 15 uur in een bus zit maakt dan ook niet zoveel meer uit...

In de stromende regen kwam ik aan inPucon en kon ik uiteraard niet meteen een hostel vinden omdat het hier hoogseizoenis en alle accommodaties volzaten met Chilenen. Met name op momenten dat ik ergens in de regen aankom loop ik hier tegenaan en meestal stopt het met regenen als ik een hostel heb gevonden! Pucon is een superleuk plaatsje, gelegen aan een meer met mooie bergen op de achtergrond en doet onder andere door de vele houten chalets erg aan de Europese ski-gebieden denken. Helaas is het 2 dagen slecht weer geweest en dan kun je weinig. Daarom heb ik mezelf op Valentijnsdag maar getrakteerd op een romantisch diner voor 1met een overheerlijke brownie als toetje, je moet wat op zo´n dag!

De volgende dag wilde ik ondanks de regen toch heel graag wat doen. In tegenstelling tot veel andere reizigers kan ik echt niet langer dan 1 dag niks doen en een beetje in m´n hostel rondhangen. Ik ben thuis al niet heel goed in ´niksen´, maar hier vind ik het helemaal zonde van mijn tijd. Op aanraden van de eigenaar in het hostel daarom de minst weer-afhankelijke excursie geboektdie met een busje langs een aantal mooie plekken voerde (bos, rivieren, mooie meren, watervallen en natuurlijke hotsprings ter afsluiting). Het werd niet alleen een hele mooie tocht, maar ook nog eens een hele leuke en interessante, van de 20 mensen was ik de enige niet-Chileen! Ik spreek weinig Spaans, maar zij spreken nog minder Engels, maar gelukkig was de 12-jarige Veronica mijn amiga voor die middag, zij had kennelijk al meer Engels gehad op school dan alle volwassenen uit de groep bij elkaar!

´s Avonds met een Engels kamergenootje (Ayesha, 37) uit eten geweest en wijntjes gedronken. Het is grappig om te merken hoe je elkaar als de ´oudere´ backpackers al snel opzoekt. Je ziet echt een soort 2-deling qua backpackers: de begin twintigers die vooral veel feesten en over het algemeen een zeer beperkt budget hebben, en de dertigers die wat meer te besteden hebben, veel willen zien en het ook belangrijk vinden om lekker uit eten te kunnen gaan.

Gisterochtend ben ik met de bus vertrokken uit Pucon om zo´n 9 uur later in San Carlos de Bariloche in Argentinie aan te komen. Yep, het 4e en laatste land (al kom ik waarschijnlijk nog wel terug in Chili). Bariloche ligt in het Lake District van Argentinie en wordt ook wel ´klein Zwitserland´ genoemd. De rit hier naartoe was alleen al prachtig, langs de vele meren en bergen. Vlak over de grens met Argentinie moest ik op een andere bus overstappen, waarbij ik een uur wachttijd had. Ondertussen had ik behoorlijketrek en geen eten bij me, dus wilde wat gaan kopen. Ik was alleen even vergeten datik weer in een ´nieuw´ land was en kon dus weinig met mijn Chileense Peso´s. Ookwas hier geen pinautomaat, dus helaas.... Ik raakte aan de praat met 2 schattige, nieuwsgierigeArgentijnse dames. Een van hen vond het zo zielig voor me dat ik geen eten kon halen, dat ze even later met een pak koekjes uit de supermarkt om de hoekkwam aan zetten, hoe lief is dat (en hoe lekker was dat)!Dat mensen je hier helpen als je de weg even niet weet of een hostel zoekt vind ik al heel erg behulpzaam, maar dat ze je zelfs van eten voorzien!

Op aanraden van een Nederlandse jongen zit ik hier in Bariloche in een heel leuk hostel, op de 10e verdieping van een appartementencomplex, met prachtig uitzicht over het meer (foto volgt). Bariloche is een leuk plaatsje en inderdaad erg Zwiters, je kunt hier overal fonduen en de heerlijkste chocola kopen (ik moet echt weer wat gaan hiken o.i.d!).

Vandaag met de bus 2 leuke plaatjes in de buurt bezocht. De eerste stop was bij een ski-piste waar je in zo´n 30 minuten omhoog kon klimmen voor een prachtig 360-graden uitzicht over de bergen en meren, wauw! Samen met een Engels stel en een Australische jongen ben ik vervolgens met de bus verder gegaan naar een ander plaatsje waar vandaag een festival was. De hoofdattractie van het festival washet feit dat ze hiermaaltijdenhier onder de grond bereidden, dat moesten we natuurlijk testen en was heerlijk.

Met de Australische jongen heb ik voor de komende 2 dagen een auto gehuurd om de omgeving hier verder te verkennen. Wat eenfijn vooruitzicht om even niet afhankelijk te zijn van gidsen en bussen en te kunnen stoppen waar je maar wilt. Ik kijk er erg naar uit.

Nou dat was ´m voor week 6, adios allemaal!

xxxx